Week 8
Zondag
12 oktober
tot
zaterdag
18 oktober |
De week van 12 -18 oktober
Dit keer is het geen verhaal van dag tot dag.
Zo langzamerhand hebben we een vast dagpatroon en beginnen de dagen een beetje hetzelfde er uit te zien. En we komen niet meer elke dag nieuwe exotische dieren, planten, bloemen en vruchten tegen. Dat wil niet zeggen dat we niet elke dag van genieten van de schitterende natuur zo dicht bij huis. Het is echt goed om hier te zijn en we blijven nog steeds in verwondering van alles wat hier te zien en te beleven is.
Veel uitstapjes waren er deze week niet, het was een week van hard werken. En zo hoort het ook!
Sinco krijgt steeds meer vakken voor zijn rekening en daar geniet hij enorm van. De muzieklessen beginnen al aardig vorm aan te nemen. Hij wil zijn klassen een meerstemmig lied laten instuderen zodat ze met de kerstviering een mooi stuk kunnen neerzetten. Eerst moesten de jongelui wel even wennen aan een hele nieuwe manier van lesgeven, maar nu ze een paar lessen gehad hebben beginnen ze ook mee te denken en met ideeën te komen. Dat is heel stimulerend.
Door wat onvoorziene omstandigheden zal Sinco nu ook de bijbellessen gaan geven in een groep. Ook dat is weer een nieuwe uitdaging. Degenen die Sinco op dat punt kennen zullen begrijpen dat hij dat echt heel fijn vindt. Want waar wil hij liever over spreken en onderwijzen dan juist over de Bijbel, het Woord van onze God.
Kinderen van zendelingen zijn opgegroeid met de Bijbel maar doordat ze in zekere zin heel beschermd zijn opgegroeid met alleen maar mensen en kinderen om zich heen die ook in God geloven, hebben ze nog niet veel hoeven nadenken over allerlei zaken rondom de Bijbel, en kunnen meedenken (en een antwoord hebben) op de vragen van zovele ongelovigen in de westerse wereld enz.
Zelf ga ik nu elke morgen eerst naar de bibliotheek de boeken in- en uitchecken van die dag. We moeten nog een paar dingen uitzoeken voor ik verder orde op zaken kan stellen. De ene dag ben ik langer bezig dan de andere. Verder heb ik natuurlijk mijn oppasdienstje ’s middags en mijn siësta. Met het huishoudelijke werk, wat tuinieren en gordijnen naaien gaan mijn dagen ook snel voorbij.
Deze week hadden we ook bijna elke middag een uur les in Pidgin, dat was wel leuk, maar erg inspannend voor mij. Want er was ook een ander gezin bij betrokken en dan wordt er zo tussen door toch heel wat in het Engels gevraagd en geantwoord en om dat allemaal te volgen kost mij echt veel inspanning, na dat uur was ik gewoon licht in mijn hoofd. Maar omdat wij niet in een stam gaan werken mogen we nu op ons eigen tempo verder oefenen. We hebben daar materiaal voor zodat we kunnen lezen en luisteren. En men raadt aan om eens op bezoek te gaan bij mensen in de omgeving om eens een praatje te gaan maken. Dat vind ik wel een beetje moeilijk hoor, ik voel me niet zo vrijmoedig, ik vind het al lastig om een Engels praatje te beginnen. Zelfs in Nederland deed ik dat niet gemakkelijk. Maar Sinco vindt dat natuurlijk wel leuk!
‘s Avonds zit Sinco altijd schoolwerk voor te bereiden en ik meestal e-mails te schrijven.
Verder hadden we deze week wat verjaardagen te vieren, donderdagavond bij één van de vrouwen. Zelf wist ze het niet, maar haar man had de dames uitgenodigd om ’s avonds om 7 uur te komen. Hij had aan één van hen gevraagd een cake te maken. Ze houden er een aparte manier van verjaardagen vieren op na, of het nu Amerikaans of Australisch is of wat ook, er wordt niet gefeliciteerd, geen handen geschud, geen plichtplegingen dus. We zongen “Happy Birthday” en toen werd de hele grote rechthoekige chocoladecake, met Happy Birthday erop gespoten, in stukken gesneden en kregen we allemaal een stuk. Helaas geen koffie, je kon jezelf eventueel wat water inschenken. Na wat gezellig gekeuvel stapten we weer op. Sommigen gaven nog een hug aan de jarige en dat was het dus. Ja, er waren ook wat presentjes en kaarten neergelegd. Tja, voor onze begrippen een beetje nonchalant allemaal, maar ook wel weer relaxed zonder al die formaliteiten. Het is maar wat je gewend bent. De jarige zelf was natuurlijk wel verrast en dat was erg leuk.
Vanochtend zouden we met een paar mensen naar Kimbe om nog wat boodschappen te doen. Sinco had nog wat nodig voor zijn schoolwerk, en verder waren we aardig door onze proviandvoorraden heen. Vrijdagavond waren we ook nog ergens te gast voor de maaltijd, dat was ook heel gezellig, maar ik ben soms wel moe van alles, dus ik besloot om zelf niet naar Kimbe te gaan en lekker thuis te blijven, om ’s middags fit te kunnen zijn voor een verjaardag. Maar het pakte anders uit.
Toen Sinco om half 7 op was gestaan, ben ik nog lekker door gaan slapen tot een uur of 9. Ik was van plan om een kaassoufflé te maken, daar had Sinco laatst een recept van ontdekt. Ik had het nog nooit gemaakt, hield wel een beetje mijn hart vast voor de oven, maar wilde het toch proberen. We moesten immers wat meenemen naar de party! Ik had de ingrediënten gisteren al wat voor bereid. Omdat Sinco twee nette broeken deze week gedragen had, die hij ook zondags graag aan heeft, besloot ik die ook maar “even” te wassen. Ik zette de kraan open, slang in de wasmachine, en intussen ging ik even naar de keuken, ontbijt maken en bezig met de soufflé. Het was warm, dus ik had de ventilator op de hoogste stand, dat maakt wel veel herrie. Na een poosje liep ik richting badkamer, waar de wasmachine staat. Eigenlijk weet ik niet eens meer waarom , want ik was heel die wasmachine vergeten, d.w.z. dat de kraan open stond, door het lawaai van de ventilator hoorde ik niets. Ik zag tot mijn grote schrik een overstroming vanuit de badkamer de kamer binnen komen. Snel de kraan dichtgedraaid, maar ja, veel te laat! Dat heb je ervan als je met drie dingen tegelijk bezig bent! Ik had namelijk de oven al aangezet om te kijken of die bleef branden. Dat ging al een hele tijd goed. Maar ja, nu moest ik dweilen! En ik heb niet eens een dweil! Dan maar een handdoek! Met een grote handdoek ben ik aan de slag gegaan. Eerst wat dingen gered die in gevaar kwamen. Het was al helemaal onder Sinco’s bureau gelopen dus daar ben ik begonnen. Toen er geen gevaar meer was dat het water meer schade zou aanrichten, ben ik toch maar tussendoor mijn bord havermout gaan opeten. Ja, het zou toch jammer zijn als dat ook nog koud zou worden! En die soufflé moest natuurlijk ook de oven in! Als ik eerst zou dweilen tot het klaar was, zou die niet op tijd klaar zijn. Dus eerst de soufflé gemaakt en in de oven gezet. De oven had al een half uur gebrand zonder uit te gaan, dus dat was veelbelovend. Toen weer verder met dweilen. Je moet je voorstellen dat er heel dun armoedig oud zeil op de vloer ligt, met een heleboel stukken aan elkaar gepast, los op de cementen vloer. Dus het was niet alleen nat op het zeil, maar ook eronder! Dubbel werk dus. En smerig eronder! De stukken uit de badkamer heb ik buiten in de zon gelegd om op te drogen. Dat ging sneller dan het dweilen. Tussendoor moesten die broeken nog gewassen worden, enz. En dan die oven. Ja hoor, na 10 minuten bleek die al uit te zijn. Weer aangestoken met lucifers. Heel even duurde de pret, weer uit. Inmiddels was de oven wel heet, dus, ik zou mezelf niet zijn, als ik niet een heel klein brandblaartje op mijn arm opliep. Na een half doosje lucifers ging hij eindelijk weer aan. Nu ja, om een lange ochtend in het kort samen te vatten: de kaassoufflé bleek uiteindelijk héél smakelijk te zijn, de broeken schoon en droog, de vloer ook droog en ik drijfnat, rara waarvan! Half twee was het klaar, ik ging net onder de douche, toen Sinco thuis kwam. Ik weet niet wat vermoeiender geweest zou zijn, mee naar de stad, of dit. Later hoorde ik van Annette dat zij al heel wat keren de kraan vergeten was uit te draaien, schrale troost, maar toch!
Toen ik dus dacht lekker nog een uurtje te kunnen rusten, mocht ik de boodschappen opruimen. Na een heel klein uiltje te hebben geknapt gingen we naar het strand! Dat was weer een gezellige happening. Sinco en ik en een aantal andere gezinnen zijn vandaag (zaterdag) uitgenodigd door onze lerares lagere school, die hier al jaren werkt. Zij wilde haar verjaardag ergens aan het strand vieren. Het is haar laatste jaar hier, ze is vandaag 60 jaar geworden en ze is aan pensioen toe. Ga er maar rustig van uit dat ze terug in Engeland niet achter de geraniums gaat zitten. Het is een actieve vrouw met veel energie en pit. Maar het tropenleven vergt teveel van haar.
Het feest werd gevierd ergens verderop aan het strand. Daar was een klein bungalowparkje (van een oliepalmplantage langs de kust) met een barbecue gelegenheid. De jarige had met een paar speciale gasten twee huisjes gehuurd en was daar gisteren al heengegaan. Het zou een beachparty zijn met barbecue. Dat betekende dus: je eigen spullen meenemen: vlees, je bord, bestek en eigen drinken en nog een gerecht voor algemeen gebruik. Het heeft wel wat! Zo kun je veel mensen uitnodigen terwijl je niet alle onkosten hebt! Zouden ze in Nederland ook vaker zo moeten doen!
Half 4 waren we welkom.
 .. ..
Toen we net aankwamen begon het heel erg te regenen, het koelde behoorlijk af. Dat was op zich wel lekker, maar nodigde niet uit tot zwemmen. Het water was wel lekker warm, maar je zou niet opdrogen. Uiteraard trokken de kinderen zich daar niets van aan, die zwommen en speelden naar hartenlust. Er was wel een overdekte picknickplaats waar we ruimschoots met een hele groep onder konden zitten en er was genoeg koffie, dus daar begonnen we mee. Na geruime tijd gingen de mannen het vuur aanmaken, het vlees roosteren en kon het feestmaal beginnen. Er waren weer smakelijke gerechten meegenomen, die bij jong en oud goed in de smaak vielen.
|
.
-
-
